Het kunstmuseum was vroeger een verlaten fabriek, grenzend aan het Red Brick Factory Creative Park, dat in de loop der jaren zijn oorspronkelijke uiterlijk verloor.De tijd gaat terug tot 2018, toen het Pillar-Art Museum hier werd gebouwd als groot speelgoed dat Koho Lee aan zijn zoon Da zhu kon geven, wat ooit de voorkeur had van veel jonge mensen, maar op de 228e dag na opening voor de publiek, het Pillar-Art Museum werd om stedenbouwkundige redenen gesloopt en aan alles leek abrupt een einde te komen.

De schoonheid zal niet verdwijnen, ze zal in een andere vorm bestaan, of in een andere staat terugkeren.

Another Art Museum is gevestigd in Gan Tong Village, Panyu, Guangzhou, en wil het meest dynamische particuliere kunstmuseum in Guangzhou worden, waardoor het publiek het museum kan betreden en het kunstleven op een meeslepende en multidimensionale manier kan ervaren, waardoor een culturele symbiose tussen stad en dorp.

Het Museum voor Schone Kunsten bestaat uit vier monolithische gebouwen die in een terugkerend patroon zijn gerangschikt, waarvan het interieur een kunstplein in de open lucht vormt. De belangrijkste paviljoens zijn nr. 1 en nr. 2, die beide 12 meter hoog zijn en 3 en respectievelijk 2 verdiepingen met tentoonstellingshallen, evenals een kunstuitwisselingscentrum, een dakterras, een restaurant en een café, enz. Ze zijn op lange termijn open voor het publiek. Door architectuur te combineren met licht, verstrijkt het licht met de tijd en ademt, lichtjes doordringend in het hele gebouw.Met het ontwerpconcept van de lichtschildervorm, waarbij de nadruk ligt op het weergeven van de omtrek van het gebouw, beeldt licht de muur af die zich naar boven en zijwaarts uitstrekt, wanneer licht het gebouw binnendringt, waardoor een gevoel van filmscène-sfeer ontstaat, waarbij klassieke en sciencefictionschaduwen worden gemengd.

Zoals Constantin Brancusi opmerkt: “Kunst moet onaangekondigd arriveren, alsof ze een plotselinge schok van leven en adem ervaart.”

Het eerste dat je ziet als je de tentoonstellingshal binnenkomt, is het licht, waarna de ruimte geleidelijk vanuit het licht wordt belicht.Door het licht in te lopen en de ruimte te voelen, vormen licht en ruimte samen de context, net alsof je in een andere ruimte bent.De afwisseling van beweging en ruis, de subtiele verandering van kleurblokken, stelt het publiek in staat zijn zintuigen midden in de verandering te plaatsen, waarbij verandering het enige eeuwige thema is, en elke seconde van de foto je herinnert aan de verandering die plaatsvindt. .

Het paviljoen zorgt voor respectievelijk reguliere verlichting en verlichtingsverlichting, waarbij verlichting wordt ingebed als een werk in het museum, de manier en ruimte van licht terwijl de hoofdpersoon de link opent tussen heden en toekomst, realiteit en technologie, een nieuwe observatiedimensie opent van perspectief op het verleden , heden en toekomst, en voelt de statische entiteit van het gebouw getransformeerd in een multidimensionale dynamische visuele scène.

Wanneer het licht vanaf het oppervlak van het gebouw het interieur binnenkomt en elke centimeter textuur streelt, worden geleidelijk verschillende intensiteitsverhoudingen gepresenteerd en worden de kenmerken van de tijd verduidelijkt, waardoor het statische gebouw door de tijd lijkt te reizen, en de interne en externe vormen en huidtextuur van het gebouw worden versterkt, waardoor ritme en ritme ontstaat en een zuiverdere wereld van licht en schaduw ontstaat.